By focusing on the known details of Laonikos Chalkokondyles’ biography, on his relation to Byzantine historiographical tradition, by comparing his historical work to that of contemporary intellectuals living under the Ottomans as well as those in the west, examining his portrayal of Mehmed II, his adoption of a Herodotean model, the revival of Herodotus in the Renaissance more generally, and the reception of the ᾿Aπόδειξις in the fifteenth and sixteenth centuries, I argue that Laonikos was writing for an elite circle (...) of Byzantine émigrés and other intellectuals with access to classical Greek in the west, rather than for the post- Byzantine intellectuals associated with the Ottoman court. (shrink)

It is acknowledged that most motifs used in Western art have an iconographic counterpart. It is inferred that the geometric and floral motifs that we encounter in Anatolia are provided by the world meanings such as “ornamentation”, “talisman”, “power” or “strength”, which have a wide place in folk beliefs, rather than creating a meaning by combining with religious images. In this study, it is focused that on the minaret of the Ibrahim Efendi Mosque in Kilis with the Seal of Solomon (...) motif, which has been used on area of usage in Turkish-Islamic arts, from architectural surfaces to wall paintings, from manuscripts to under-glass paintings. According to the data provided by historical sources, the first work that has existed till now was built by Hacı İbrahim, the son of Hacı Mustafa, one of the residents of Kızılca township. For an unknown reason, a large part of the building was demolished and a second building group was built over time. According to the inscription, the second building group refers to a building group called “the New Mosque”, which was rebuilt in 1831 by Mehmet Pasha, the son of Mehmet Ali Pasha (1769-1849), the Governor of Egypt, who was the Governor of Aleppo. Since only the minaret has existed from the second building group, which consisted of a madrasah-mosque combination, which was demolished over time, this single work is also called “orphan minaret” among the people. In this study, it is emphasized that on the Seal of Solomon motif and the ornamentation of the building, which is especially concentrated in the minaret balcony section. The general acceptance of the six-armed star motif on the pedestal and its usage areas in different works within the Turkish motif tradition were emphasized, and the difference of this motif from the six-armed star, which has a symbolic context in the Jewish faith as Magen David, was determined. The visual data obtained during the survey, archival sources and literature on the structure are based on the documentation method. (shrink)

sefer ḳeṭan ha-kamut ṿe-rav ha-eikhut kolel ʻinyene musar ṿe-hadrakhah be-ʻavodat ha-shem yitbarakh ṿe-hanhagot ṭovot...be-tosefet tsiyune marʼeh meḳomot mi-tanakh ume-ḥazal.

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Kadınların mukaddes görevlerini, insan neslinin devamlılığını sağlamayı yerine getirebilmelerine imkân veren aylık kanama dönemlerinin ironik bir şekilde kirlilik sebebi sayılması kadim bir kabuldür. Belki de ilkel inançlarda kana yüklenen tabu anlamı bu kabulün benimsenmesinde rol oynamıştır. Her ne kadar feminist akımlarla beşeriyet tarihinin başlangıcındaki anaerkil dönemde kadınlara kutsallık katan doğurganlıklarının bir uzantısı olan adet görmelerinin, ataerkil düzene geçişle bir aşağılanma ve murdarlık sebebi sayılmaya başlandığı iddia edilmiştir. Fakat bu görüşün dayanakları doğruluğunu ispatlayacak sağlamlıkta olmadığı gibi alanın uzmanlarınca da ortaya atılmıştır. (...) Bir hukukçunun mitolojik anlatıları da referans alarak yaptığı taraflı bir antropolojik okumadır. Ayrıca tarihi süreçte kadınların regl dönemlerindeyken bereket ve şifa kaynağı görüldüklerinin de etrafına pislik bulaştıran bir murdarlık halinde kabul edildiklerinin de örnekleri bulunmak mümkündür. Bununla birlikte hayızlı kadını kirli kabul eden anlayışın daha yaygın olduğu söylenebilir. Özellikle bu güne ulaşan şekliyle Yahudilikte, Cennette işlediği ilk günah sebebiyle cezalandırılmasının sonucu olarak adet gördüğü kabul edilen kadın, manen kirlidir ve bu kiri dokunduğu her şeye bulaştırdığından tecrit edilmelidir. Kanaması bittiğinde temizlenmesiyse özel ritüellerle mümkündür. Zaten Yahudilikte kirlilik sebepleri ve kirliliğin toplumda yaygınlaşmaması için alınması gereken tedbirler ile ilgili ahkâm, geniş ve karmaşıktır. Onlara göre cüzzam hastalığına yakalanmak da kirlilik sebeplerindendir ve cüzzamlı olan kişi de, özellikle din adamlarından, tecrit edilmelidir. Güncel Hristiyanlık, Yahudiliğin hayızlı kadınla ilgili düzenlemelerinin neredeyse uygulanamaz yükünden hepsini yok sayarak kurtulmuştur. Fakat ontolojik açıdan kadını ilk günahtan sorumlu tutma anlayışını genel olarak devam ettirmektedir. Cüzzamlıysa Hz. İsa (as) aracılığıyla tedavi edilerek Tanrı'nın rahmetinin ulaştığı bir konuma gelmiştir. İslam dini ise ilk günahı işlemede kadına ayrı bir sorumluluk yüklemediği gibi adet dönemini de bir kirlilik sebebi saymaz. Ama Medine'de Yahudilerle bir arada yaşayan Müslümanların, İslam öncesi Arap kültüründe de bulunan adetli kadını kirli sayma inancından etkilendiği anlaşılmaktadır. Öyle ki Yahudiler gibi hayızlı eşlerini evden çıkarmaları gerekip gerekmediğini, yaptıkları yemeği yiyip yiyemeyeceklerini sorgulamışlardır. Hz. Muhammed (as), hayızlı kadın hakkında indirilen ayetteki ifadeleri açıklarken, kadınları kirli kabul edip tecrit etmenin yanlış bir yorum olduğunu vurgulamıştır. Aksine bu dönemdeki kadınların temiz oldukları hakikatini hem sözleriyle hem de uygulamalarıyla göstermiştir. Sünnete uygun davranışın adetli eşle, tam bir cinsel birliktelik hariç, ilişkinin devam ettirilmesi olduğunu açığa çıkaran rivayetlerin sayısı çoktur. Öncellikle uygulamaya bizzat şahit olan müminlerin annelerinden ve diğer sahâbeden; Hz. Peygamber'in hayızlı eşiyle aynı yatak ve yorganı kullandığını, aynı sofrada yemek yediği hatta onun ısırdığı yerden ısırıp bardakta dudağının değdiği yerden içtiğini, hayızlı kadının elinin, kan bulaşmadıkça giydiklerinin, tükürüğünün temiz olduğunu açıklayan bilgiler aktarılmaktadır. Yine de konu etrafındaki tartışma ve yanlış uygulamalar tabiîn döneminde devam etmiştir. Zira adetli eşle yatılır mı, aynı yorgan kullanılır mı, yaptığı yemek yenilir mi, döktüğü suyla abdest alınır mı gibi sorgulamalar sürdürülmüştür. Hz. Peygamber'in aile efradından İbn Abbas'ın hayızlı hizmetlisine saçını taratmaktan çekindiği, tabiîn fakihlerinden loğusalık kanaması bittiği halde eşini kırk gün geçmeden yanına kabul etmeyenin veya aynı yorganla yatmamayı tavsiye edenin olduğu nakledilmektedir. Kadim inançların değişiminin zorluğu bu örnekte de açığa çıkmaktadır. Ayrıca kadınların aybaşı hali İslamî literatürde çoğunlukla fıkhî açıdan ele alınmıştır. Çünkü kadınların bu dönemde bulunması ibadetler ve muamelat açısından farklı sonuçlar doğurmaktadır. Bu arada kadınla ilgili kökleri Eski Ahid'deki yaratılış kıssasına giden ontolojik suçluluğu ve cezayı hak ettiği inanışlarının Hz. Peygamber'in sünnetiyle ret edilmesinin önemi dikkatten kaçmaktadır. Kur'an'ın deyimiyle eza/sıkıntı çeken kadına muhabbet ve ilgi gösterip desteklemenin sünnette vurgulanması da meselenin ihmal edilen bir yönüdür. Oysaki nasıl cüzzamlı Hz. İsa aracılığıyla uzak durulması gereken murdarlıktan Allah'ın bir peygamberi aracılığıyla şifa ulaştırılmasına layık kulu konumuna geldiyse, hayızlı kadın da Hz. Muhammed'in sünnetindeki uygulamayla bir arada yaşanacak, manen temiz kişi konumuna getirilmiştir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Zaman, düşünce tarihinde üzerinde çokça tartışılmış ve muhtelif tanımlamaları yapılmış bir kavramdır. Bu makale de zamanın tanımlamasından ziyade onun üzerinde özellikle an kavramı merkezli bir düşünce etkinliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bilhassa zaman ve an kavramları arasındaki farka değinilmiştir. Zamanın hareketin olduğu yerde var olduğunu, anın ise hem hareketin hem de durağanlığın olduğu her yerde karşımıza çıktığını belirterek zamanın akışkan hayatı ölçülebilir kılma çabasında var oluşuyla, anın ise bu akışkanlığın her safhasında var olduğuna temas edilmiştir. Aynı zamanda anın varoluş ile mütemadiyen (...) yan yana olduğu, algılanışının ise bireylerin tecrübeleriyle zuhur ettiği görüşü ortaya konulmuştur. An’ın insan tecrübesiyle anlam kazanması ve insanın anı nasıl değerlendirmesi gerektiği hususunda konu, kanaatimizce Asr Suresi ve Hz. Peygamberin (s.a.v) buyruğu ile temellendirilmiştir. Bahsi geçen konu, çeşitli filozofların görüşleri ile de desteklenmiştir. Daha sonra makalemizde modern düşüncenin insanı anı kaliteli yaşamaktan ziyade daha iyi gelecek vaadiyle kaygı ve huzursuzluğa sevk ettiğini ifade ettik. Makalemizin sonunda ise İslam’ın bu modern düşüncenin aksine insana akışkanlık içerisinde yaşarken anın kendisine sunduğu akışkanlığın her bir aşamasını en güzel şekilde değerlendirmesini emrettiği ve onu değerli bir maden gibi tavında işlemesi gerektiği mesajıyla sonuçlandırdık. (shrink)

ḥeleḳ 1. Kibud ḥaverim. Arikhut apayim. Emet. Ḥesed -- ḥeleḳ 2. Niḳyon kapayim. Havlagah. ʻAnaṿah.

İnsanlar sahip oldukları bilginin bir kısmını akıl ve duyu organları vasıtasıyla elde ederken diğer bir kısmını da haber vasıtasıyla elde etmektedir. Geçmişte meydana gelen olaylar, yaşamış şahsiyetler, görmediğimiz uzak memleketler hakkında bilgi elde etmemizi sağlayan yegâne kaynak haberdir. Dolayısıyla müşahedeye dayanmayan ve düşünce yoluyla elde edilmeyen bütün bilgilerin kaynağı “haber”dir. Haberler içerisinde kesin bilgi ifade eden kısım ise mütevâtirdir.Hicri 4. asırda haberle ilgili tartışmaları ayrıntısıyla ele alıp eserlerinde bunu derli toplu bir nazariyye şekline işleyen alimlerden biri de akli istidlâle önem (...) vermesiyle ön plana çıkan Mu’tezile mezhebine mensup olan Kâdî Abdülcebbâr’dır (ö. 415/1025). O, haber ve haberin bilgi değeri konusunda eserlerinde müstakil başlıklar açmış ve bu konudaki görüşlerini çeşitli şekillerde temellendirmiş, haberi bilgi kaynağı olarak kabul etmeyen Sümeniyye ve nübüvvet müessesesini kabul etmeyen Berâhime’ye karşı akli ve nakli istidlâl metotlarını kullanarak İslam’ın temel kaynakları olan Kur’ân, Sünnet ve icmâ‘ın savunuculuğunu yapmıştır. Bu çalışmada Kâdî Abdülcebbâr’ın mütevâtir nazariyesi üzerinde durulmuştur. Onun görüşleri tespit edilirken ansiklopedik bir hüvviyete sahip el-Muğnî adlı eseri esas alınmıştır. Kâdî, hem haberi bilgi kaynağı olarak görmeyenlerle mücadele etmek hem de İslam’ın temel kaynaklarını temellendirmek üzere Mütevâtir haberi rasyonel bir zemine oturtmaya çalışmıştır. Bunun için de insanlar nezdinde itibar gören, geçerli olan, daha nesnel ve rasyonel bir hüviyete sahip âdetullahı veya tabiat kanunları anlamına gelen “el-âde” kavramını kullanmıştır. Anahtar Kelimeler: Kelam, Mutezile, mütevâtir haber, Kâdî Abdülcebbâr, Zarûrî Bilgi, el-âde.AbstractHumans obtain some of their knowledge through the organs of the mind and senses, and the other through khabars. t is the only source news that enables us to obtain information about past events, personalities and distant countries we have not seen. Therefore, the source of all information that is not based on observation and mutawatir khabars. The part that expresses certain information in the news is mutawatir.One of the scholars who discussed the details of the news in the Hijri 4th century and took a detailed view of it in his works is Qādi Abd al-Jabbar (415/1025). He has opened independent titles in his works on the value of news and knowledge of the news, and has based his views on this subject in various ways, using the methods of Islam as the basic sources of Islam, using the methods of intelligence and transportation against the Sumenians who do not accept the news as a source of information and Berahime who do not accept the prophethood of the prophethood. He was the advocate of ân, Sunnah and icma.In this study, the modest theory of Qādi Abd al-Jabbar is emphasized. His views were based on his work, al-Mughni, which had an encyclopedic identity. Qâdi, tried to put the modest news on a rational basis both in order to combat those who do not see the news as a source of information and to base the basic sources of Islam. For this, he used the concept of “al-ade, which means det the rule of law det or law of nature which is respected by people, has a more objective and rational identity.Keywords: Kalam, Mutezile, mutawatir khabar, Qādi Abd al-Jabbar, accurate information, el-âde. (shrink)

Shaʻar derekh ha-limud: she-k. e. ṿe-e. yakhol li-zekhot li-ketarah shel Torah -- Shaʻar ʻAṭeret rosh: ʻaśarah maʼamarim - ḥizuḳ ʻetsot ṿe-hadrakhah -- Sefer Ashirah ʻuzekha: perush ʻal Pereḳ shirah.

Zaman, düşünce tarihinde üzerinde çokça tartışılmış ve muhtelif tanımlamaları yapılmış bir kavramdır. Bu makale de zamanın tanımlamasından ziyade onun üzerinde özellikle an kavramı merkezli bir düşünce etkinliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bilhassa zaman ve an kavramları arasındaki farka değinilmiştir. Zamanın hareketin olduğu yerde var olduğunu, anın ise hem hareketin hem de durağanlığın olduğu her yerde karşımıza çıktığını belirterek zamanın akışkan hayatı ölçülebilir kılma çabasında var oluşuyla, anın ise bu akışkanlığın her safhasında var olduğuna temas edilmiştir. Aynı zamanda anın varoluş ile mütemadiyen (...) yan yana olduğu, algılanışının ise bireylerin tecrübeleriyle zuhur ettiği görüşü ortaya konulmuştur. An’ın insan tecrübesiyle anlam kazanması ve insanın anı nasıl değerlendirmesi gerektiği hususunda konu, kanaatimizce Asr Suresi ve Hz. Peygamberin (s.a.v) buyruğu ile temellendirilmiştir. Bahsi geçen konu, çeşitli filozofların görüşleri ile de desteklenmiştir. Daha sonra makalemizde modern düşüncenin insanı anı kaliteli yaşamaktan ziyade daha iyi gelecek vaadiyle kaygı ve huzursuzluğa sevk ettiğini ifade ettik. Makalemizin sonunda ise İslam’ın bu modern düşüncenin aksine insana akışkanlık içerisinde yaşarken anın kendisine sunduğu akışkanlığın her bir aşamasını en güzel şekilde değerlendirmesini emrettiği ve onu değerli bir maden gibi tavında işlemesi gerektiği mesajıyla sonuçlandırdık. (shrink)

[1] Yotse la-or ʻal yede ṭalmidaṿ shomʻe liḳḥo be-yerakh ha-eṭanim di-shenaṭ 2016 -- [2] Yotse la-or ʻal yede ṭalmidaṿ shomʻe liḳḥo be-yerakh ha-eṭanim di-shenaṭ 2018.

1. 'P'osŭt'ŭ' tamnon ŭi yuryŏngdŭl : aedo ŭi aedo rŭl wihayŏ -- 2. Chwap'a mesiajuŭi ranŭn irŭm ŭi yongmang : 'p'osŭt'ŭ-p'osŭt'ŭ tamnon' ŭi kungnae suyong e taehayŏ -- 3. Sigan kwa chŏngŭi : Penyamin, Haidegŏ, Terida -- 4. Kungmin iranŭn noye : chŏnch'ejuŭijŏk kungmin kukkaron e taehan pip'anjŏk koch'al -- 5. Ŏttŏn sangsang ŭi kongdongch'e : minjok, kungmin kŭrigo kŭ nŏmŏ -- 6. Hanbando p'yŏnghwa ch'eje ŭi (t'al) kuch'uk ŭl wihayŏ : ŭl ŭi minjujuŭi ŭi kwanchŏm esŏ -- 7. P'uk'o (...) wa minjujuŭi : pakkat ŭi chŏngch'i, sinjayujuŭi, taehang p'umhaeng -- 8. Marŭk'ŭsŭ wa Alt'wiserŭ sai ŭi P'uk'o -- 9. (T'al) hyŏndae ihu, Marŭk'ŭsŭjuŭi ihu : Terida, K'ojellek, Ch'ak'ŭrabarŭt'i, kŭrigo kŭ nŏmŏ -- 10. Ch'akch'wi, paeje, rip'ŭrijent'eisyŏn : Marŭk'ŭsŭjuŭi ŭi t'alguch'uk. (shrink)

The late 20th century saw great movement in the philosophy of language, often critical of the fathers of the subject-Gottlieb Frege and Bertrand Russell-but sometimes supportive of (or even defensive about) the work of the fathers. Howard Wettstein's sympathies lie with the critics. But he says that they have often misconceived their critical project, treating it in ways that are technically focused and that miss the deeper implications of their revolutionary challenge. Wettstein argues that Wittgenstein-a figure with whom the critics (...) of Frege and Russell are typically unsympathetic-laid the foundation for much of what is really revolutionary in this late 20th century movement. The subject itself should be of great interest, since philosophy of language has functioned as a kind of foundation for much of 20th century philosophy. But in fact it remains a subject for specialists, since the ideas are difficult and the mode of presentation is often fairly technical. In this book, Wettstein brings the non-specialist into the conversation (especially in early chapters); he also reconceives the debate in a way that avoids technical formulation. The Magic Prism is intended for professional philosophers, graduate students, and upper division undergraduates. (shrink)

TheK-trivial sets form an ideal in the Turing degrees, which is generated by its computably enumerable members and has an exact pair below the degree of the halting problem. The question of whether it has an exact pair in the c.e. degrees was first raised in [22, Question 4.2] and later in [25, Problem 5.5.8].We give a negative answer to this question. In fact, we show the following stronger statement in the c.e. degrees. There exists aK-trivial degreedsuch that for all (...) degreesa, bwhich are notK-trivial anda > d, b > dthere exists a degreevwhich is notK-trivial anda > v, b > v. This work sheds light to the question of the definability of theK-trivial degrees in the c.e. degrees. (shrink)

This chapter discusses Kuhn’s conception of the history of science by focussing on two respects in which Kuhn is an historicist historian and philosopher of science. I identify two distinct, but related, aspects of historicism in the work of Hegel and show how these are also found in Kuhn’s work. First, Kuhn held tradition to be important for understanding scientific change and that the tradition from which a scientific idea originates must be understood in evaluating that idea. This makes Kuhn (...) a historicist in a sense we may call conservative. Secondly, Kuhn held that there is a pattern to the development of science. In the light of the fact that he held scientific change to be law-like, we can call this second aspect of Kuhn’s historicism determinist. I discuss the relationship of Kuhn’s historicist historiography to the philosophical purposes he had for his history of science, namely to refute a conception of scientific progress as driven towards increasing truth by something like ‘the scientific method’. I argue that while this determinism refutes certain positivist conceptions of scientific change, it also requires internalism—the view that the causes of scientific change come from within science, not from outside. Consequently, Kuhn’s historiography of science contrasts with that implicit in much of post-Kuhnian science studies. (shrink)

Notions of k-asimulation and asimulation are introduced as asymmetric counterparts to k-bisimulation and bisimulation, respectively. It is proved that a first-order formula is equivalent to a standard translation of an intuitionistic propositional formula iff it is invariant with respect to k-asimulations for some k, and then that a first-order formula is equivalent to a standard translation of an intuitionistic propositional formula iff it is invariant with respect to asimulations. Finally, it is proved that a first-order formula is equivalent to a (...) standard translation of an intuitionistic propositional formula over the class of intuitionistic Kripke models iff it is invariant with respect to asimulations between intuitionistic models. (shrink)

Bu çalışmanın amacı İbn Kesîr’in (öl. 774/1373) el-Bidâye ve’n-nihâye isimli tarih çalışmasının siyer bölümünde Sahîhayn hadislerini muhteva açısından tenkidinin araştırılması ve tahlilidir. Çalışmamızın konusu ise İbn Kesîr’in mezkûr eserinde yirmi Sahihayn hadisini Kur’ân-ı Kerîm (3 hadis), akıl (1 hadis), icmâ (1 hadis), sahih hadisler (7 hadis) ve sağlam târihî bilgilere (8 hadis) uygunluk/aykırılık kıstaslarını kullanarak tenkidi ve on dört hadiste izah getiremediği yanlışların birer hata olduğunu kaydetmesidir. İbn Kesîr’in incelenen hadislerin muhteva tenkidine müsait bir hâle gelmesine yol açan râvi tasarruflarına (...) dair verdiği bilgiler ayrıca kıymetlidir. Bu çalışmanın kapsamını oluşturan hadislerden yedi tanesi hem Sahîh-i Buhârî hem Sahîh-i Müslim, altı tanesi sadece Sahîh-i Buhârî, yedi tanesi de sadece Sahîh-i Müslim’de yer almaktadır. Hem Sahîh-i Buhârî hem Sahîh-i Müslim’de yer alan hadisler Hayber’de müt‘a nikahının yasaklanışı, Rasulullah’ın (s.a.v.) umre ve hacca niyeti, Hz. Peygamber’in gümüş yüzüğü atması, kıblenin değişimi haberinin Kubâ’ya ertesi sabah ulaşması, namazda konuşma yasağının zamanı, ye’cûc ve me’cûc’un seddinin delinmesi ve Hz. Peygamber’in (s.a.v.) miras bırakmaması konulu hadislerdir. Sadece Sahîh-i Buhârî’de geçen hadisler isranın vahiy gelmesinden önce vukuu, Hamrâülesed seferine katılanların sayısı, Sa‘d b. Ebî Vakkas’ın İslam’a girişi, Hz. Ali’nin Hz. Ebû Bekir’e biatı, Recî‘ vak‘asıyla ilgili bazı bilgiler ve mirac hadisinde Beyt-i Makdis’e yolculuğun zikredilmemesi konulu hadislerdir. Son olarak, sadece Sahîh-i Müslim’de yer alan hadisler ise Huneyn savaşında müslümanların sayısı ve Taif kuşatmasının müddeti, yeryüzünün yedi günde yaratılışı, Amr b. Abese’nin İslam’a girişi, Bedir için Sa‘d b. Ubâde ile istişâre, sahâbînin sıcak kumlardan şikâyeti, Ümmü Habîbe ile evlilik ve kurban bayramında öğle namazının yeri konulu hadislerdir. Araştırmamızın yöntemi kaynak taraması ve sonuçların diğer şarihlerinkiyle mukayeseli tahlilidir. Araştırmamızın sonucunda eleştirilen hadislerin büyük bir kısmında İbn Kesîr’in değerlendirmelerinin İbn Hacer ve Nevevî gibi muhaddislerinkinden farklı olduğu görülmüştür. Çalışmamızın önemi İbn Kesîr’in tenkitlerinin muhaddislerin senedin sıhhatinin metnin sıhhatini temin etmeyeceğine dair tespitlerinin uygulamadaki somut delillerini oluşturmasıdır. Kısaca İbn Kesîr’in, eserine güçlü tenkit zihniyetini, özgün görüşlerini ve geniş ilmî birikimini başarıyla yansıttığı görülmektedir. (shrink)

Did modernity begin with the Renaissance and end with post-modernism? Dupre challenges both these assumptions, discussing the roots, development and impact of modern thought and tracing the principles of modernity to the late 14th century.

A crucial debate currently raging in the fields of cognitive and social science centers around general and specific approaches to understanding the actions of others. When we understand the actions of another person, do we do so on the basis of a general theory of psychology, or on the basis of an effort to place ourselves in the particular position of that specific person? Hans Herbert Kögler and Karsten R. Stueber's Empathy and Agency addresses this other issues vital to current (...) social science in an advanced and diverse analysis of the foundations of social-scientific methodology based on recent cognitive psychology. The book serves as both an introduction to the debate for non-academic audiences and as a catalyst for further discussion for serious theorists. Empathy and Agency provides a solid foundation of the fundamental issues in social and cognitive science, but also presents the most influential paradigms in the field at this time. (shrink)

This paper evaluates a recent method proposed by Jeremy Gwiazda for calculating the value of gambles that fail to have expected values in the standard sense. I show that Gwiazda’s method fails to give answers for many gambles that do have standardly defined expected values. However, a slight modification of his method (based on the mathematical notion of the ‘Cauchy principal value’ of an integral), is in fact a proper extension of both his method and the method of ‘weak expectations’. (...) I show that this method gives an appropriate value when the ‘tails’ of the gambles that are eliminated in the truncation are ‘stable’, but that the value is not appropriate when the tails are not stable. I do not attempt to give an argument for the use of this method, but just note that it is more general than Gwiazda’s method, and is mathematically quite natural. (shrink)

Self-criticism is a trait associated with increased psychopathology, but self-criticism is also a personality state reflecting an action that people do in moments of time. In the current study, we explored factors associated with heightened self-criticism in daily life. Participants (N = 197) received five random prompts per day for one week on their mobile phones, where they reported their current affect (negative and positive affect), willpower self-efficacy, distress intolerance, degree of support and criticism from others, current context (location, activity, (...) hunger, tiredness) and momentary self-criticism. We first demonstrated that self-criticism varies over time and across contexts, and is associated with heightened trait self-criticism. Then, using multilevel modelling, we explored the contextual factors associated with greater self-criticism. We found that self-criticism was higher when people were at home, and more tired. We also found higher self-criticism to be associated with greater negative and lower positive affect, greater distress intolerance, lower willpower and greater perceived criticism from others. In addition, self-criticism predicted subsequent distress intolerance, willpower and positive affect in lagged analyses. This study provides evidence that both environmental and psychological factors are associated with the dynamics of self-critical thoughts. (shrink)

This paper describes the exploratory study which was carried out in Zimbabwe with an elementary Grade 7 class and with the firstand third- year student teachers, at a Teacher Training College, "doing philosophy", using Lipman's PIXIE and HARRY novels, respectively, and the proposed critical inquiry methodology.Secondly the perceptions of the participants, about their experiences during these exploratory sessions, which were derived from the researcher's self-evaluation and the students' informal evaluations, are presented in the paper.